آنچه در عاشورای 88 رخ داد، داستان دلچسب و جذابی نیست که بخواهیم برایش سالگرد بگیریم و ذکر خاطره کنیم اما قطعا بازخوانی آنچه بر خیابان‌های عزادار آن روز تهران گذشت، درس‌های بسیاری برای ما خواهد داشت. اینکه چگونه نفاق می‌تواند تا جایی پیش برود که حتی به پرچم سیاه عزای ارباب هم رحم نکند؛ تا جایی پیش برود که حرمت مجلس عزای سیدالشهدا(ع) را هم نگه ندارد و عزاداران را ضرب و شتم کند؛ تا جایی پیش برود که شعار مرگ بر مقدسات اسلامی سر دهد. عاشورای 88 یک روضه باز است؛ روضه‌ای که عیار مدعیان «یا لیتنا کنا معک» را مشخص کرد.