خاتمی؛ مردی که میخ و نعل را به خوبی می‌شناسد

هرکس خدا را دوست بدارد، خدا دوستش بدارد و هرکس خدا دوستش بدارد، از ایمنان خواهد بود . [.امام صادق علیه السلام]

ارزش نیوز

صفحه اصلی پیام‌رسان پست الکترونیک شناسنامه RSS Atom پارسی بلاگ پارسی یار

خاتمی؛ مردی که میخ و نعل را به خوبی می‌شناسد

اظهار نظر عجیب سید محمد خاتمی در خصوص سخنرانی رئیس جمهور در دانشگاه کلمبیا، تعجب بسیاری از فعالان عرصه ی سیاسی کشور را موجب شد.
در حالیکه تحسین و تمجید از رئیس جمهور به واسطه ی سخنرانی تاریخی اش در دانشگاه کلمبیا، مختص به شخص یا گروهی خاص نبود و دامنه ی این تمجیدها به مخالفان دولت نهم نیز رسید بطوریکه عطاء الله مهاجرانی و حسین مرعشی نیز در این باره لب به اعتراف گشودند، خاتمی موضوع اهانت بالینگر، رئیس دانشگاه کلمبیا به دکتر احمدی نژاد را محور صحبت‌ها‌یش در این خصوص قرار داد و گفت: " نباید زمینه را برای این جور کارها فراهم کنیم."
این گفته ی خاتمی از آن جهت عجیب و قابل تأمل می‌نماید که وی که دو دوره و به مدت هشت سال قبای ریاست جمهوری را بر دوش کشیده، می‌بایست در این مدت طولانی به خوبی بر مناسبات و چارچوب اقدامات در جهان امروز احاطه پیدا کرده باشد.
اگر مراد وی از این گفته، عدم حضور در چنین جلساتی است که بی تردید با انتقادات جدی روبروست چرا که حضور در چنین جلساتی و بیان مواضع اصولی انقلاب اسلامی در نزد افکار عمومی کشوری که دشمن شماره یک انقلاب است و آن هم بوسیله ی تریبون مراکز علمی و پژوهشی آن کشور، فرصتی نیست که بتوان به همین راحتی از کنار آن گذشت و بدون شک فواید آن بسیار بیشتر از هزینه‌ها‌یی است که در قبال آن می‌بایست پرداخت. البته در طی سخنرانی رئیس جمهور در دانشگاه کلمبیا، دکتر احمدی نژاد با زیرکی پاسخ توهین‌ها‌ی بالینگر را با تشویق‌ها‌ی دانشجویان و حضار داد که این خود نشان از پذیرش استدلالهای رئیس جمهور در نزد حاضران بود.
از سوی دیگر اگر هدف خاتمی از اینکه نباید چنین زمینه‌ها‌یی را بوجود آورد، این باشد که با اظهارات و اقدامات گذشته نباید فضا را برای چنین اهانت‌ها‌ی فراهم کنیم، باز هم این صحبت وی مورد نقد قرار می‌گیرد چرا که عملاً اظهار نظرهای صریح و متفاوت دکتر احمدی نژاد سبب جلب رسانه‌ها‌ و افکار عمومی به سمت و سوی وی شده است و همین جلب افکار عمومی و رسانه‌ها‌ سبب ایجاد فرصت سخنرانی در دانشگاه کلمبیا شده است. سخنرانی ای که از جان بولتون جنگ طلب گرفته تا مقامات رژیم صهیونیستی و همه ی رهبران سیاسی دنیا به پیروزی ایران در آن اعتراف کرده اند. دستاوردی که بدون شک حصول بدان در شرایط طبیعی مستلزم هزینه‌ها‌ی بسیار زیاد و طی سالیان متمادی شکل می‌گرفت.
در این خصوص سید محمد خاتمی به صراحت نگفت که با چه راهکارهایی و با اتخاذ چه مواضعی می‌توان زمینه ساز این گونه توهین‌ها‌یی نشد. آیا ایده ی گفتگوی تمدن‌ها‌ی وی که دوستان و نزدیکانش همواره از آن به عنوان دستاورد دولت اصلاحات در سیاست خارجی یاد می‌کنند، توانست از میزان تهمت‌ها‌ و اهانت‌ها‌ بکاهد یا سیاست‌ها‌ی تنش زدایی.
آیا واقعاً خاتمی از درک این واقعیت ابتدایی عاجز است که توهین به ایران و ایرانی بواسطه ی عصبانیت از پیشرفت‌ها‌ی جمهوری اسلامی و سیاست‌ها‌ی عدم سازش آن است؟
خاتمی آیا هنوز متوجه این مهم نشده که هرگونه عقب نشینی و کرنش در مقابل آمریکا کافیست تا همه ی این تهمت‌ها‌ و اهانت‌ها‌ تبدیل به تعریف و تمجید شود؟
اما سید محمد خاتمی اکنون به واسطه ی اقدامات خود و اطرافیانش در طی سفرهای خارجی در معرض پرسش‌ها‌ی جدی قرار دارد.
خاتمی اکنون در معرض این پرسش قرار دارد که مراد از دیدار همراهانش در حاشیه ی مجمع جهانی اقتصاد در داووس که از قضا هر دو آنها – محمد رضا جلالی پور و بهاره آرین – در بنیاد باران همکاران وی هستند، با جان کری چه بود و گلایه‌ها‌ی آنها از کری مبنی بر عدم حمایت آمریکا از آنها بر اساس چه اهدافی صورت گرفت.
سید محمد خاتمی که گویا هر سفر خارجی اش با حواشی عجیبی همراه است، مطمئناً اکنون نمی‏تواند یکی به میخ بزند و دیگری را به نعل و توجیه عدم اطلاع از برنامه‌ها‌ و دیدارهای همراهانش را برای فرار از پاسخگویی برگزیند.
وی باید اینک در پاسخ سؤالات افکار عمومی پاسخ دهد که تناسب فعالیت‌ها‌، مناسبات و تفکرات وی و همفکرانش در جریان دوم خرداد با ایالات متحده آمریکا که سیاست‌ها‌ی خصمانه و کینه توزانه اش علیه ملت ایران نیازی به توجیه ندارد چیست؟ و اصولاً آیا هرگونه درخواست حمایت و تقاضای ساپورت به منزله ی مرادف بودن سیاست‌ها‌ نیست؟
در این شرایط و با همه ی این تفاسیر بهتر است خاتمی در پی یافتن راهی برای گریز از پاسخ گرفتن به این سؤالات باشد تا اینکه بخواهد دستاوردهای مهم نظام را بر برجسته کردن برخی حواشی تحت الشعاع قرار دهد.